Ons team van Zuyd Vertalingen is net zoals elke andere groep. Dit betekent dat ook wij aan teambuilding doen! Het voordeel van een klein bedrijf is dat het makkelijk is om een uitje te kiezen wat iedereen graag wil doen: de keuze was unaniem. We beginnen in De Bisschopsmolen waar ons avontuur begint.
Molen molen molen, wie heeft mijn bakskills gestolen?
Bij aankomst in de molen werden wij, en alle andere deelnemers, naar een kleine houten keuken geleid waar iedereen thee, koffie of water kreeg. We zaten hier in een schattige, oud-Nederlandse keuken gevuld met gedroogde planten, kleine tafeltjes en van die grappige voorraadpotten waarop staat wat erin zit. Er lagen nog geen bakspullen, maar de zoete, warme geur was een duidelijke hint dat dit de juiste plek was.
For some, gluttony is a sin, maar wij hebben gewoon zin
Na de thee verplaatsen we ons naar een grotere kamer met een stuk of vijf grote tafels. We pakten een plastic schort en iedereen ging, opgesplitst in groepjes van negen of tien, staan rond een van de tafels. De kringen deden me behoorlijk denken aan een gemiddelde kringverjaardag.
Elke tafel stond vol taartvormpjes, koekjesvormpjes, deegrollers en deeg dat de aardige bakkers al van tevoren voor ons hadden gemaakt. Het deeg uitrollen en de taartvorm bedekken met deeg was leuk en al, maar het echte plezier begint eigenlijk pas echt op het moment dat je de vlaai mag personaliseren.
Kies ik kersen, kies ik pruimen, kies ik een mix van beide? Dit zijn de keuzes waar het leven om gaat.
Dan komt er nog een belangrijker moment: het versieren van de vlaai. Elke 'bakker' mag met wat deeg de bovenkant van de vlaai bedekken. Dit is het moment dat de persoonlijkheden van onze vlaaien uit elkaar groeien. Van linksboven met de klok mee: deze gezichtsvlaai is bijna fraai😛, een paddenstoel met een bloemetje🍄, een portret van een kat🐱, oh, en de meeste perfecte vlaai ooit⋆⭒˚.⋆.
Nadat de vlaaien in de over waren gegaan, was het moment van de waarheid eindelijk daar: zijn onze vlaaien goed gelukt? Kijk en vorm je mening.
Het baksel van de schrijfster was misschien een sneu hoopje verdriet en had een gezicht waar alleen een moeder van zou kunnen houden, maar ze hield ervan en het heeft haar veel blijheid gegeven.
Het superschattige stilleven en de lieve ode aan katachtigen waren nog steeds even zoet na de oven.
De vierde vlaai was nog steeds even mooi, op de close-up kan je goed de amandelen en suikerkorrels zien.
Het was een gezellige en leerzame dag en we hebben zowel van de ervaring als van de beloning genoten.
-Karin
Comments